شروع ماه محرم و مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیهالسلام
دوباره سینهها ناخواسته دریایی از غم شد ألا یا اهل عالم! فصل ماتم شد محرم شد زمین نوحوا علیالعطشان، زمان حیّ علی الروضه لباس خونی ارباب روی عرش پرچم شد دوباره روی دامان پیمبر فاطمه غش کرد نوای “وا حسینا”یش نوای کل عـالم شد خـدا و انـبـیـا و اولـیا دارند میگـریـنـد چه آشوبی میان خلق از این داغ معظّم شد حلالش باد شیر مادرش هر کس در این شبها بساط روضه بر اهل و عیال او مقدّم شد برایش خرج کردیم و به جایش صد برابر داد کسی که خرج هیأت کرد کِی از ثروتش کم شد؟ خدا را شکر اجازه داده تا گریهکنش باشیم خدا را شکر سود نوکری ما همین غم شد مرا هـیأت کـشانده مطـمئناً دوستم دارد مرامش این دهه بر هر گنهکاری مسلّم شد طبیب ما حسین است و برای دردهای ما همین با هم نشستنهای بین روضه مرهم شد همه ابن شـبیب روضۀ شـاه خـراسانـیم بساط گریه با سوز روایاتش فـراهم شد مرتب هِی صدا میکرد: زینب جان نیا برگرد سنان با نیزه کاری کرد صوتش نامنظم شد میان بوسه گاه مصطفی، سرباز ابن سعد همین که نیزه را خم کرد قدّ خواهرش خم شد |